کد مطلب:150238 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
امام حسین فوق کوفه و کوفیان
گاهی این سئوال به ذهن خطور می كند كه آیا امام می دانست شهید می شود، یا نمی دانست، یا اینكه امام برای حكومت رفتند یا نه؟ اصلا موضوع نهضت امام بالاتر از اینهاست، مسئله را وسیعتر از اینها باید دید. لذا می گوییم:
اگر مردم كوفه خوش استقبال و بد بدرقه بودند حسین علیه السلام نیز در بند كوفیان نیست. امام باید درخشندگی را از جایی آغاز كند، تا چشمهای هدایت طلب در راه پوچی ها نفله نشوند.
اصلا تمام حرف در این سلسله بحث ها همین است كه امام می خواهد انسان ها را از پوچی ها در هر زمانی نجات دهد. نهضت امام به وسعت بشریت است و تك تك انسانها در این نهضت احساس وجود می كنند. مثل امام خمینی قدس سره كه همه مردم ایران خود گمشده شان را در امام دیدند، چون امام وسیع بود. همین خطهای سیاسی هم ایشان را امام خود احساس می كردند، هر خطی توانست دلایلی بیاورد و بگوید به این دلایل امام در خط ماست، این درست است ولی امام فقط همه آنچه این خط می گوید نیست، امام بیشتر و وسیع تر از اینهاست این مثال را به این جهت زدم كه ما نباید خط امام حسین علیه السلام
را در كوفه خلاصه كنیم و یا منحصر به حكومت ننماییم. اسرار عالم غیب در كربلا نهفته است، نهضت حضرت باید قبل از حضرت آدم بررسی شود. این جاست كه امام دنبال شرایطی بود كه درخشندگی خود را بنمایاند تا بشر در زندگی نفله نشود.
لذاست كه امام در مدینه، آری در مدینه، آن وقتی كه نه كوفه ای مطرح است و نه دعوت كوفیان و نه نامه مسلم بن عقیل از كوفه، می فرمایند: «انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنكر و اسیر بسیرة جدی و ابی علی بن ابیطالب، فمن قبلنی بقبول الحق فالله اولی بالحق و من رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی و بین القوم، و هو خیر الحاكمین» [1] .
یعنی من برای طغیان و تكبر و شلوغ كردن خارج نشدم. من می خواهم امت جدم را اصلاح كنم و امر به معروف و نهی از منكر كنم، و حق را نشان دهم و باطل را رسوا كنم. هر كس روش مرا به عنوان حق قبول كرد خوب است، كه حق را قبول كرده و هر كس هم نپذیرفت صبر می كنیم تا ببینیم خدا چه حكمی می كند.
پس موضوع مشخص است كه یك حركت حساب شده در كار است و امام می داند كه به كجا می رود و بنا بود از فرصت پیش آمده برای رساندن پیام، بهترین استفاده را ببرد. پس یعنی در یك كلمه نهضت حسین علیه السلام فوق كوفه و كوفیان بود.
اگر مردم كوفه خوش استقبال و بد بدرقه بودند حسین علیه السلام نیز در بند كوفیان نیست. امام باید درخشندگی را از جایی آغاز كند، تا چشمهای هدایت طلب در راه پوچی ها نفله نشوند.
اصلا تمام حرف در این سلسله بحث ها همین است كه امام می خواهد انسان ها را از پوچی ها در هر زمانی نجات دهد. نهضت امام به وسعت بشریت است و تك تك انسانها در این نهضت احساس وجود می كنند. مثل امام خمینی قدس سره كه همه مردم ایران خود گمشده شان را در امام دیدند، چون امام وسیع بود. همین خطهای سیاسی هم ایشان را امام خود احساس می كردند، هر خطی توانست دلایلی بیاورد و بگوید به این دلایل امام در خط ماست، این درست است ولی امام فقط همه آنچه این خط می گوید نیست، امام بیشتر و وسیع تر از اینهاست این مثال را به این جهت زدم كه ما نباید خط امام حسین علیه السلام
را در كوفه خلاصه كنیم و یا منحصر به حكومت ننماییم. اسرار عالم غیب در كربلا نهفته است، نهضت حضرت باید قبل از حضرت آدم بررسی شود. این جاست كه امام دنبال شرایطی بود كه درخشندگی خود را بنمایاند تا بشر در زندگی نفله نشود.
لذاست كه امام در مدینه، آری در مدینه، آن وقتی كه نه كوفه ای مطرح است و نه دعوت كوفیان و نه نامه مسلم بن عقیل از كوفه، می فرمایند: «انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنكر و اسیر بسیرة جدی و ابی علی بن ابیطالب، فمن قبلنی بقبول الحق فالله اولی بالحق و من رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی و بین القوم، و هو خیر الحاكمین» [1] .
یعنی من برای طغیان و تكبر و شلوغ كردن خارج نشدم. من می خواهم امت جدم را اصلاح كنم و امر به معروف و نهی از منكر كنم، و حق را نشان دهم و باطل را رسوا كنم. هر كس روش مرا به عنوان حق قبول كرد خوب است، كه حق را قبول كرده و هر كس هم نپذیرفت صبر می كنیم تا ببینیم خدا چه حكمی می كند.
پس موضوع مشخص است كه یك حركت حساب شده در كار است و امام می داند كه به كجا می رود و بنا بود از فرصت پیش آمده برای رساندن پیام، بهترین استفاده را ببرد. پس یعنی در یك كلمه نهضت حسین علیه السلام فوق كوفه و كوفیان بود.
[1] مقتل خوارزمي ج 1، ص 188.